63.

Naleśnikowo-Tatusiowa sobota :)
Życzę wszystkim takiej więzi z rodzicami, jaką mam ja. Takiej, żeby chciało się codziennie w wolne wstawać przed 6 tylko po to, żeby druga osoba zaczęła dzień od dobrego śniadania. I miała przerywnik od pracy w postaci wypasionej kanapeczki. A później kłaść znów i spać do 9.
Razem czekamy na Mamę i jemy niedzielne obiady prawie zawsze w tej samej ulubionej meksykańskiej knajpce, choć co tydzień sobie obiecujemy wypróbować coś innego, ale brak zdecydowania prowadzi nas tam, znów i znów. I jajka na niedzielne śniadanie, a sobotnią jajecznicę zastąpiły naleśniki, nowa tradycja. I razem nie możemy się zebrać do sobotnich porządków. I czasem się na siebie denerwujemy o błahe rzeczy. I tylko my wiemy co to znaczy, że pogoda jest "brombastyczna".
A później wróci Mama i będziemy się cieszyć pośniadaniową kawą. I od świtu słuchać Trójki, czy chcemy, czy nie. I licytować, kto przygotowuje lepsze śniadanka (ale wiedzcie, że nie czuję się zagrożona). ;)
A w tym wiecznym czekaniu na siebie może jest jakaś metoda...
Żałuję tylko, że wiele rzeczy zrozumiałam dopiero w wieku tych 22 lat.

Kokosowe orkiszowe pancakes z Philadelphią Milka i jogurtem waniliowym. Ricore z mlekiem.

Tata swoje zjadł z Nutellą i dżemikiem truskawka-kiwi (jest wielkim fanem mojego dżemu, dzisiaj go skończył ;D), a popił kakaem.